Uit een onderzoek dat ik in het voorjaar van 2003 deed (kunstgras was net in opkomst) bleek de voetballer met name op emotionele gronden het kunstgras af te keuren. Nooit meer de geur van gras, modder aan je broek of een fatsoenlijke sliding zonder daar brandwonden aan over te houden.
Ook vanuit medisch oogpunt heb ik destijds de meningen gepeild, velen voorspelden meer chronische blessures aan gewrichten, maar ook bijvoorbeeld verrekkingen aan hamstrings doordat kunstgras anders dempt dan echt gras. Als een wat oudere voetballer heb ik dat al in praktijk ondervonden, met name knieën en onderrug hebben het zwaar te verduren.
Als derde groep polste ik de kunstgrasfabrikanten, gek genoeg zat niet iedere fabrikant hier op te wachten, wellicht doordat ook zij bewust waren over de afkering van voetballers op emotionele gronden ten opzichte van kunstgras, waar je als fabrikant gewoon niet tegen op kan. Degene die wel reageerden, voorspelden dat voetbalclubs in de loop van de tijd steeds meer voor kunstgras zouden gaan kiezen. Kunstgras is namelijk onderhoudsvriendelijk, ruimtebesparend en boevendien kostenbesparend. Echter vertelden zij er niet bij dat kunstgrasvelden in de loop van tijd veranderen (lees harder worden) en dat ze veelal tegen kostprijs aangelegd zijn om zo snel marktaandeel te verkrijgen.
Ook Cambuur Leeuwarden speelt op dit moment haar thuiswedstrijden op kunstgras. Echter bevalt dat niet zo. De club heeft aangegeven weer terug naar gewoon gras te willen.
Volgens Omrop Frysland vinden de spelers van de club het gras veel te hard. Zij zouden bij het bestuur hebben aangegeven graag weer op echt gras te willen voetballen. Echter heeft de FIFA aangegeven dat het WK in Zuid - Afrika wellicht grotendeels op kunstgras gespeeld gaat worden.
De tijd zal het leren of Cambuur hiermee een omgekeerde trend gaat inzetten, want zeg nou toch eerlijk, er gaat toch niks boven een potje voetbal in de lentezon, met een beetje dauw op een kortgeschoren GRAS laken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten